برای مسافرانی که در شتابِ رسیدن به پرواز هواپیما هستند، احتمالا سرعت کم در ترافیک، آزار دهنده است.
مرد رو به زنش کرد و گفت: واقعا از ترافیک و سرعت کم ماشین ها خسته شده ام!
زن با ظاهری پرتنش و نگران از این که شوهر چه پاسخی می خواهد هیچ نگفت و مرد کاری را کرد که ما معمولا وقتی انجام می دهیم که پاسخ مورد نظرمان را نمی شنویم. یعنی حرف خودش را تکرار کرد اما با صدای بلندتری فریاد زد:
واقعا از ترافیک و سرعت کم ماشین ها خسته شده ام!
همسر از فقدان جواب مضطرب شد و با ناامیدی رو به او کرد و گفت:
این ترافیک مربوط به عصرها است و همیشگی نیست!
این اطلاعات مرد را راضی نکرد چون برای بار سوم با صدای بلندتری دوباره جمله اش را تکرار کرد:
واقعا از ترافیک و سرعت کم ماشین ها خسته شده ام!
زن که صبرش تمام شده بود پشتش را به او کرد و گفت:
خُب می خواهی من چه کار کنم؟ پیاده شوم و هُلش بدهم؟
با این مکالمه، دو تا آدمِ دردمند، ناراحت و عصبی کنار هم نشسته بودند! مرد چه پاسخی می خواست؟
من معتقدم او می خواست بشنود که دردش فهمیده شده است.
اگر زنش این را می دانست، بهتر بود اینطور پاسخ دهد؛
مثل این که تو می ترسی ما پروازمان را از دست بدهیم و عصبانی هستی چون دوست داری سریع تر به فرودگاه برسیم!
+در گفتگوی بالا، زن ناامیدیِ شوهر را شنید اما از درخواست او بی خبر بود. موقعیت مع این هم متقابلا مشکل زا است.
+همسرتان برای حمایت عاطفی به سراغ شما می آید نه برای اندرز شنیدن! وظیفه تان قضاوت اخلاقی و وجدانی نیست و این نیست که به او بگویی چه بکند و چه نکند!
وظیفه شما ابراز همدردی است.
+مهارت های زندگی
نوشته ی مهدی مقیم اسلام
درباره این سایت